فدای مهربونیات چه می کنی با سرنوشت ، دلم برات تنگ شده بود این نامه رو واست نوشت

حال منو اگه بخوای رنگ گلای قالیه ، جای نگاهت بد جوری تو صحن چشمام خالیه

 ابرا همه پیش منن اینجا هوا پر از غمه ، از غصه هام هر چی بگم جون خودت بازم کمه

 دیشب دلم گرفته بود رفتم کنار آسمون فریاد زدم یا تو بیا یا منو پیشت برسون

فدای تو ، نمی دونی بی تو چه دردی می کشم ، حقیقتو واست بگم به آخر خط رسیدم

 رفتی و من تنها شدم با غصه های زندگی ، قسمت تو سفر شد و قسمت من آوارگی

 نمی دونی چقد دلم تنگه برای دیدنت برای مهربونیات ، نوازشات بوسیدنت

 به خاطرت مونده یکی همیشه چشم به راهته؟ 

 یه قلب تنها و کبود هلاک یک نگاهته؟                            

 من می دونم همین روزا عشق من از یادت میره ، بعدش خبر میدن که داره دوستت میمیره

 روزات بلنده یا کوتا ؟ دوست شدی اونجا با کسی؟بیشتر ازین منو نذار تو غصه و دلواپسی

  یه وقت منو گم نکنی تو دود این شهر غریبیه سر زمین غربته با صدتا نیرنگ و فریب

 فدای تو ، یه شب بی خوابی خستت نکنه ، غم غریبی عزیزم زرد و شکستت نکنه

 چادر شب لطیفت و از روت شبا پس نزنی تنگ بلور آب تو یه وقت نا غافل نشکنی

 اگه واست زحمتی نیس ، بر سر عهدمون بمون

 منم تو رو سپردمت دست خدای مهربون...

 راستی دیروز بارون اومد، من و خیالت تر شدیم رفتیم تو فلب آسمون

 با ابرا همسفر شدیم ، از وقتی رفتی آسمونمون پر کبوتره

 زخم دلم خوب نشده از وقتی رفتی بدتره ، غصه نخور تا تو بیای حال منم اینجوریه

 سرفه های مکررم مال هوای دوریه...

 گلدون وشمعدونی مون عجیب واست دلواپسه ، مث یه بچه کهبار اوله میره مدرسه

  تو از خودت برام بگو ، بدون من خوش میگذره...؟

 دلت میخواد می اومدم یا تنها رفتی بهتره..؟

از وقتی رفتی تو چشمام فقط شده کاسه خون ، همش یه چشمم به دره چشم دیگم به آسمون

 یادت میاد گریه هامو ریختم کنار پنجره ؟ داد کشیدم تو رو خدا نامه بده یادت نره...؟

 یادت میاد خندیدی و گفتی حالا بذار برم ، تو رفتی و من تا حالا کنار در منتظرم

 امروز دیدم دیگه اری منو فراموش می کنی فانوس آرزوهامونو داری خاموش می کنی

 گفتم واست نامه بدم نگی عجب چه بی وفاست

 با اینکه من خوب می دونم جواب نامه با خداست...

 عکسای نازنین تو با چنتا گل کنارمه یه بغض کهنه چند روزه دائم در انتظارمه

 تنها دلیل زندگی با یه غمی دوست دارم داغ دلم تازه شده

 وقتی که اسمت میارم ، وقتی تو نیستی چه کنم

 با این دل بهونه گیر ، مگه نگفتم چشماتو از چشم من هیچوقت نگیر...؟

 همش مال غریبیه ، تو رفتی و من غریب شدم چه دنیای عجیبیه

زودتر بیا بدون تو اینجا واسم جهنمه دیوار خونمون پر از سایه ی غصه و غمه

 تحملی که تو دادی دیگه داره تمونم میشه ، مگه نگفتی همه جا

مال منی تا همیشه ... دلم واست شور میزنه ، این دل و بی خبر نذار

 تو رو خدا با خوبیات رو هیچ دلی اثر نذار، فکر نکنی از راه دور دارم سفارش می کنم

 به جون تو فقط دارم یه قدری خواهش می کنم....

 اگه بخوام برات بگم شاید بشه صدتا کتاب که صفحه ش قصه چنتا درده و چنتا عذاب

میگم شبا ستاره ها تا می تونن دعات کنن ، نورشونو بدرقه پاکی خنده هات کنن

 یه شب تو پاییز که غمت سر به سر دل میذاره